اردن، وطن «منسف»

اردنی‌ها غذای مشهورشان «مَنسَف» را در ظرفی به نام «سدر» می‌خورند؛ ظرف فلزی بزرگی که به اندازه‌ی تمام گوشت یک بره جا دارد. از آنجا که اندازه‌ی بزرگ این ظرف باعث هدر رفتن غذا می‌شود، برخی از اردنی‌ها برای کاهش هدررفت غذا و هزینه‌ها کارزاری راه انداختند تا منسف را در یک ظرف کوچک بخورند و بتوانند باقی‌مانده‌ی دست‌نخورده‌ی آن را با بهترین کیفیت برای توزیع بین فقرا و نیازمندان نگه دارند.

منسف مشهورترین غذای اردن و یک‌جور خورشت گوشت گوسفندی است، با این تمایز که گوشت را در نوعی کشک یا شیر جامد به نام «جمید» می‌پزند و همراه با برنج یا بلغور روی نان نازکی به نام شراک می‌ریزند که روی ساج پخته می‌شود.

کارزارِ «منسف کاسه‌ای» نخستین‌بار در شهر عشایرنشینِ سلط اردن پا گرفت و بسیاری از وزیران، سرشناسان، نمایندگان مجلس، شهرداران، احزاب سیاسی، بازنشستگان و شیوخ در آن شرکت کردند.

منسف مشهورترین غذای اردن و یک‌جور خورشت گوشت گوسفندی است، با این تمایز که گوشت را در نوعی کشک یا شیر جامد به نام «جمید» می‌پزند

راه‌اندازان این کارزار بر این باور بودند که خوردن منسف در کاسه، با توجه به شرایط دشوار اقتصادی اردن، می‌تواند تاثیر مثبتی روی جیب اردنی‌ها بگذارد.

اگرچه خیلی‌ها از این ابتکار به‌دلیل مزیت‌های بهداشتی و اقتصادی آن استقبال کردند، برخی دیگر در مقابل آن ایستادند و از مخالفتشان با هرگونه دست‌درازی به «قداست» غذای مورد علاقه‌شان گفتند.

در همین راستا جمعی از جوانان شهر سلط با صدور بیانیه‌ای که به اثرگذاری این کارزار روی میراث تاریخی نیاکانشان اعتراض داشت مخالفتشان را با آن اعلام کردند. جوانان شهر در این بیانیه نوشتند: «اجازه نمی‌دهیم روزی در تاریخی که دوست و دشمن به آن گواهی می‌دهند نوشته شود سلط اولین شهری بود که در آن منسف را با قاشق و کاسه خوردند».

منسف غذای ملی، چهره سنتی و بخش جدایی‌ناپذیر هویت اردن به‌شمار می‌رود

نویسندگان بیانیه، با اشاره به اینکه بیشتر جوانان شهر درباره کارزار «منسف کاسه‌ای» سکوت کرده‌اند، گفته بودند که «راه‌اندازان این کارزار حق ندارند تاریخ شهر را برای خودنمایی رسانه‌ای به باد دهند» و خطاب به مشارکت‌کنندگان در کارزار نوشته بودند «شمایی که با ابتکارهای کاسه‌ای خودنمایی می‌کنید باید برای اشتغال جوانان شهرتان بکوشید و از تاریخ، سنت و اصالت شهری که بیش از ۱۵۰۰ سال قدمت دارد محافظت کنید».

جوانان شهر بیانیه‌ خشمگین خود را این‌گونه به پایان برده بودند: «شهر سلط به مردان و جوانانش می‌نازد، نه به کاسه و فنجان‌هایش».

منسف غذای ملی، چهره سنتی و بخش جدایی‌ناپذیر هویت اردن به‌شمار می‌رود. اردنی‌‌ها برای درست کردنش گوشت بره را در شیر ترش خشک‌شده (جمید) می‌پزند و این مخلوط را به برنج زردی که زیرش یک نان خیلی نازک به نام شراک پهن شده اضافه می‌کنند. تقریبا تمام این ترکیب به شیر آغشته می‌شود.

اردن، وطن منسف

منسف غذای ملی، چهره سنتی و بخش جدایی‌ناپذیر هویت اردن به‌شمار می‌رود. اردنی‌‌ها برای درست کردنش گوشت بره را در شیر ترش خشک‌شده (جمید) می‌پزند و این مخلوط را به برنج زردی که زیرش یک نان خیلی نازک به نام شراک پهن شده اضافه می‌کنند. تقریبا تمام این ترکیب به شیر آغشته می‌شود.

پذیرایی با منسف نشان سخاوتمندی میزبان و پای ثابت سفره اردنی‌ها در مراسم و جشن‌های مختلف است؛ از جشن حمام زایمان و عروسی گرفته تا عید قربان و عید فطر و مهمانی‌ها

پژوهشگران می‌گویند زادگاه منسف اردن است. در روایت‌های مختلف گفته شده که چون در اردن برنج کشت نمی‌شده، منسف اردنی اصل برنج نداشته و با بلغور گندم درست می‌شده است.

پذیرایی با منسف نشان سخاوتمندی میزبان و پای ثابت سفره اردنی‌ها در مراسم و جشن‌های مختلف است؛ از جشن حمام زایمان و عروسی گرفته تا عید قربان و عید فطر و مهمانی‌ها.

خوردن منسف آداب خاص خودش را دارد. منسف را باید با دست راست بخورید، آن هم در حالی که دست چپ را پشتتان گذاشته‌اید و سرتان را هم بالا گرفته‌اید. دلیلش هم این است که در دین اسلام توصیه شده با دست چپ غذا نخورید.

منسف اصل در سینی یا مجمع بزرگ آلومینیومی که سدر نام دارد سرو می‌شود. برنجی که با روغن حیوانی پخته شده را به شکل تپه‌ای روی نان شراک می‌ریزند و سپس گوشت پخته‌شده با جمید را دور سر بره که وسط سدر گذاشته شده می‌ریزند و روی آن را با جعفری تازه تزیین می‌کنند. روی این ترکیب بادام، دانه کاج و گوشت سرخ‌شده‌ی نرم می‌پاشند و به احترام مهمان روی همه‌ی این ترکیب روغن حیوانی گرانقیمت می‌ریزند.

خیلی‌ها بعد از خوردن منسف از حال می‌روند و می‌خوابند. شاید به همین دلیل قهوه یکی از ارکان پذیرایی بعد از خوردن منسف است.